4,5 yaş

4 yaş tam söylenilen özelliği ile gelmişti, Murat da ben de, fenalıklar geçiriyorduk. Sabır göstermeye çalışmak, uzayan inatlaşmalar, cumartesi gelince resmen tüm gün birlikteyiz diye korkularım, uzayan uyuma ve uyanma saatleri, tepinmeler, itirazlar, asla dinlememeler....

Sonra rehberlik öğretmeni ile konuştum, öncesi  bok attığım, çocuk eğitimi üzerine almış olduğum kitaplarımı okumaya tekrar başladım ve rehber öğretmenimizle konuştum. Yine ve yine benim hatalı olduğuma karar verildi. Dilini değiştir dediler bana...


Düşündüm, neyi değiştireceğim, birey olarak davranıyorum Berk'e, sorular sorup, isteğini gerçekleştiriyorum, oyunlar oynuyorum, sevgimi gösteriyorum...Yalan söylememeye çalışıyorum, herşeyi açıklıyorum, herşeyi ama...Arabada, nereye gidiyoruz diye sorduğunda, az sonra iğne olacaksın diyorum, bilsin kandırmayayım şeklinde bakıyorum olaya...Dişlerini fırçalamak zorundayız diye yarım saat ikna etmeye çalışıyorum mesela...Sonuç arıza, arıza, arıza...

Dilimi nasıl değiştireyim diye düşünürken, okuduğum kitapta; yapılacak olanı söyleyin itiraz ederse düşünmek için süre tanıyın diyordu, bir süre, üç dakika düşünelim dönemimiz başladı, ama Berk bir süre geçtikten sonra yine denemelere başladı, beş dakika olsun, benim düşünme sürem bitmedi diye

Birgün nasıl olduysa, giyinme işlemleri sırasında, bunalan Murat odadan çıktığında dedim ki, 

N: Berk baban bizi giyinmiyor sansın, hadi onu kandıralım 

Hoşuna gitti, işleri yapıyor ama, yapmıcamm diyor, üstüne de gülüyor...

Akıllı Berk olup, Yaramaz Berk rolü oynuyor....

Baktım herkes mutlu, bunu genele yaydım, her durumda oyun oynuyoruz.

Sebze yemeklerini yememeyi tercih ediyor, oyuna dönüştürdük, yerse güçlenecek, babasını yere devirecek, olan Murat'a oldu ama, sırf babasına çak bi beşlik yapabilmek için, en azından 4 kaşık yemeği kabul ediyor, ısrarı bıraktım çünkü ısrarlarımda, ya da tehditlerimde konu uzuyor, Berk ve ben mutsuz olup, sonuçta da o yemek yenmiyordu. Ben inatlaştıkça, Berk de inatlaşıyordu. Hiç değilse şimdi ısrar etmediğim için, en az 4 kaşık yiyor.

Hiç yapmadığım şeyleri yapıyorum o 4 kaşık için, 

N: Bence bu kabağı yemelisin
B: Bu akşam babamı devirmeyeceğim
N: Ama ben gördüm, Arca hastaydı ya hani, bunu yemiş güçlenmiş
B: Yerde gördün
N: Yeliz söyledi, görmedim ( iç ses sıçtık gördüm denilir mi , söyledi denilir)
B: Faysbakta mı gördün, göster yemicem
N: Hay Allah Yeliz kaldırmış
B: Şakacı Yeyiz...

Hala yemez, önündeki tabağı aldım, dikkatini çekti, sırf makarna olunca, alışık değil tabi, 

B: Yemek zorunda değil miyim ?
N: Madem gösteremedim, bana  da inanmıyorsun, yeme haklısın (küçük emrah modu :P ) 
B: Hadi ver biraz tadayım

N: ahaaa iç ses 

B: Ama iki kaşık
N: Yok yok bir kaşık ye bence, sevmedin sen bunu
B: Ama daha hiç yemedim ki

4 kaşık yedi :)

Resmen yalan söylüyorum, numara yapıyorum ama sonuç olumlu !!!!

Annem hep çok fazla açıklama yapıyorsun diyordu.Sezen hanım, kısa cümleler kurun,yolunu bulun patron siz olun diyordu. Sanırım Berk 4,5 yaşına gelince bende de ışık yandı, çocuk o, tamam birey ama yetişkin değil daha...


Dişlerimi fırçalamayacağım diyor, tamam diyorum, şaşırıyor,  sabah fırçalarsın, eksik olur ama ne yapalım diyorum. Anlatmıyorum artık, dişin çürür,hayır fırçalanacak o dişler falan diye. Bazen tamam tamam fırçalayacağım diyor ama beni denemeye kararlı ise, fırçalamıyorsa, tamam sen bilirsin diyorum, seçim senin !!!  Ama illa eğitim vereceğim ya, fırçalamadan yatınca, yüzünü öbür tarafa çevir ağzın kokuyor diyorum, gidip dişini fırçalıyor bazen ya da yüzünü öbür tarafa çeviriyor...

Asla ısrar etmiyorum, ilk başlarda çok zorlanıyordum, sabırlı değilim, sabırlı taklidi yapıyorum e taklit de bir yere kadar...

Ama şu günlerde, sabır değil gösterdiğim aslında..Ben bu kadar töleranslı olduğum için, ısrar etmediğim için, az arıza çıkıyor ve sebzesini de yiyor, banyo işlemlerini de kendi yapıyor...

Evet artık giyinme ve soyunma işlerini kendi yapıyor, inanılmaz sabır gerekiyor bu işlemler sırasında ama onun da yolunu buldum, odadan çıkıyorum, yardıma ihtiyacın olursa seslen diyorum. Annee geler misin diyor,bazen cidden yardım istiyor, bazen de annee geler misin, yapamadım derse, bil ki yapmış süpriz yapmak istiyor

İnanılmaz abartılı şekilde seviniyorum.Çok mutlu oluyor.Bılavo de bana diyor, bravooooo diye beş kere on kere söylüyorum, gülüyoruz, kahkahalar atıyoruz, annesinin sesini değiştire değiştire on kere bravo demesi hoşuna gidiyor.

Akşamları fenalık geldiği için 5 kitap okumaya karşıydım, 3 e indirdik. Geçen akşam 5 dedi, tamam dedim şaşırdı. Kitapları kendi seçti, ikincinin sonunda uyudu. Öncesi baştan hayır diyordum salak gibi, çünkü uyumazsa o beş kitabı da okumak zorundaydım, e düz okumuyorum, canlandırıyorum sesimi değiştirmekten sesim gıcıklanıyordu. İyi de kimse bir daha bu fırsatı vermeyecek ki bana, varsın sesim gıcıklansın dedim. Kaç akşamdır iki kitap seçiyor kendiliğinden, çünkü 5 derse, hayır diyen yok...

Buymuş, ben doğrucu davranıp, baştan olmazları anlatınca, olay uzuyor da uzuyordu...

Başlarda oyun oynuyordum, gerçek değildim, rol yapıyordum, beyaz yalanlar ...

Ama şimdi bu yöntemi seviyorum, hayırı o kadar az söylüyorum ki, bunun için çaba sarfetmiyorum. Berk de melek olmadı, hala arıza çıkarabiliyor.Bazen sesim de yükseliyor ama o kadar iyi anlıyor ki hatalı olduğunu 

B: bazen hatalal yapabiliriz, ben seni üzmek istemezdim

diyebiliyor.daha önceleri sadece istediğini elde edebilmek, ceza almamak için özür dilegilirim diyordu, şimdilerde gerçekten hata yaptığı anlayıp, gerçekten üzülüyor...

Veee eğer aramızda sürtüşme çıktıysa, aynen dediği gibi hatalar yaptıysa, yeni bir yöntem de buldum...

N: Evet anneciğim, üzüldük, sen de , ben de...Baştan başlayalım mı ???

Evet bunu da kendiliğimden buldum,birden ağzımdan çıktı..Sinirlenmeye mi başladım, ortamdan ayrılıyorum, Berk sen hazır olunca baştan başlayalım diyorum

Öyle iyi geldi ki, hem düşünme süresi oluşuyor, hem annem cidden kızdı diyebiliyor, arıza tavana vurmadan sonlanıyor, ben cidden sakinleşiyorum...10'a kadar saymak gibi birşey...

Cidden baştan başlıyoruz....Kapıdan girdik, ayakkabılarını yere fırlattı,yüzüme ters ters bakıp almayacağım dedi. Berk ben bu akşamın böyle başlamasını istemiyorum, senin hata yapmanı istemiyorum, onları ayağına giy,dışarı çık, kapıyı çal, seni güzel karşılayayım..

Evet oyuna dönüyor bazen, bilerek hata yapıyor, ama kahkahalar atıyoruz, baştan başlıyoruz. Üç kere, beş kere....Tamam, hayata baştan başlayamayacak tekrar tekrar ama ay psikolojisi nasıl etkilenir, tarvma olur ya lan bu, diye davranmamalardan vazgeçtim, bu yolla cidden hataları da anladığına inanıyorum. Yanlış yapıyorsam da, yaparken çok mutluyuz ana oğul, ileride kahkahalarımız hatırlayacak çocukluğuna dair...Ben Berk'in eğitim kitabını, okuduklarımı, dinlediklerimi ve kendi tecrübelerimi birleştirip kendim yazmaya karar verdim...

Ben sesimi mi yükselttim nedenini sorguluyor, ben büyük hata yapmadım yeden bağırdın ki şimdi...

Anlatıyorum, heyecan yaptım, korktum...Elin sıkışacak sandım, ondan Beeerk diye bağırdım...

Elim sıkışmadı ama korktum diyor...Anlatıyorum anneciğim ben bu duygularıma hakim olamıyorum, korkunca, heyecanlanınca bağırıyorum, beni uyar, değişmeye çalışacağım diyorum. Yine de doğruları da söylüyorum, ben duygularımı ifade ettikçe, o da ediyor...

Ben sakinleşip, dilimi değiştirince, daha çok muhabbet eder hale geldik...

Her işi beraber yapıyoruz, yumurtaları o kırıyor,buzdolabından istediklerimi çıkarıyor, sofrayı kuruyor...

Ondan ben şaşkın anneyim ocağı kapatmamı hatırlat olur mu diye yardım da istedim, hatırlatıyor.

Bir seferinde yumurta yere kırıldı, çok üzüldü hata yaptım,seni dinlemedim diye, ciddi ağladı, baktım çok üzülüyor ben de yere attım. Ben üzülmeyeyim diye yaptın diye sarıldı bana...Normalde yere kırılmış yumurtayı temizlemek nasıl pis bir iş ,ama gülerek temizledik.Bu olaydan sonraki ilk omlet yapışımızda, önlem olarak sandalyesini getirip, tezgahın daha ilerisinde kırdı yumurtayı, temizlemek hoşuna gitmedi çünkü...

Tamam insanım, her zaman bu kadar anlayışlı olamam ama ben sabırlı oldukça, onun yetişkin değil çocuk olduğunu unutmadıkça, oyunlarla, beyaz yalanlarla, bir yerlere yetişme telaşım var gibi, sonra demedikçe, (yemek saati gecikiyor hadi sonra oynarız gibi, demedikçe ) aynen böyle  devam ettikçe 4,5 yaş inanılmaz güzel :)

4 yaşın bütün çilesini Berk değil kendim yaratmışım...

Bu pozu, Murat çekmiş. Bana hazırlanmayacağız, giyinmeyeceğiz, oyununu oynarken, hem hazırlanıp, hem boğuşup, üstelik eğlenerek bir de poz vermişler...

Bu arada Murat sessizce destekçi, oyuna dahil oluyor, beni taklit ediyor, sorgulamıyor ama arızasızlığın farkındadır eminim, gerçi bu oyunlar hazırlanma süresini uzattığından yine geç kalıyoruz ama evden mutlu çıkıyoruz :)

Az kalsın unutuyordum,  bazı akşamlar ben kendi yatağımda yatacağım dediğini ve sabaha kadar uykuya kendi yatağında başlayıp, kendi yatağında uyandığını, ısrarlarımdan vazeçtiğimi ve kendisine, "sen büyüdün ama"  baskısını bırakıp, (ne salakçaymış, ulen resmen baskıymış) sen ne zaman istersen dediğim için bu sonuca vardığımızı da buradan belirtmek isterim.

Sonuçta, herşey zamanla oluyor...Ama Berk bir daha 4,5 yaşında olmayacak...Çocukluğunu hatırlarken hep kahkahalarını hatırlasın istiyorum....