mim,ödül...

Yaa, öyle ; mime cevap vermek önemli kardeşim, karşındaki değer vermiş mimlemiş... dermisin ??? Böyleee kalırsın işte, zor yerden mimlemiş beni Sırra Kalem...

Mimin konusu; ikiyüzün altında izleyici sayısı olanların izleyicilerini artırmak...Allahtan Sırra Kalem de konunun dışına çıkmış, çünkü benim blog yazmaktaki amacım izleyici sayısı olmadığından, niyeti iyi olsa da bu amaçta çok katkıda bulunabileceğimi sanmam...


Yazılarını okumaktan keyif aldığım, esprili tespitlerine illa ki güldüğüm, buram buram İzmirli kokan Sırra Kalem benim hakkımda;  beni duygulandıran, gülümseten ve "yaaa hiç tanımadığım birinde yazmakla bıraktığım etkiye bak !" şeklinde bir taraflarımı havaya kaldıran bir tespitte bulunmuş..

Bi dakka, hiç tanımadığım derken, yüzyüze hiç görüşmedik, adı ne bilmiyorum, ama bana en son bıraktığı yorumda da, dumur olduğum, bir yerden tanıdık çıkacağız durumlarındayım, o da Karşıyaka Liseli... 

Yine bir postuma yorumunda, aynı gün, aynı saat diliminde, aynı yerde olduğumuzu öğrenmiştim.

Valla bana heyecan veriyor, adı gibi Sırra Kalem...Severim sürükleyici romanları heyecan yaratır gizem... Amacı gizem değil ama,adından da belli :P  bu gizem benim hoşuma gidiyor. Allahtan ben fotoğraf koyuyorum o beni tanır görse...

Haa ne diyordum, etkilendiğim tespiti ;

"nilberk : nil ,genellikle oğlu berk ile ilgili yazıyor ama sanmayın ki annelik dersi veriyor.eğlenceli, kimi zaman hınzırca,kimi zaman çekişmeli geçen günler"

çok hoşuma gitti yahu, ne diyeceğimi şaşırdım, eğlenceli olmak hoşuma gitti, hınzırlığımızın belli olması hoşuma gitti, bence blogumu  anlatan en güzel tespitti.

Tekrar tekrar teşekkür ederim.

Şimdi sıra bende, ben on numara beş yıldız dostlarım hakkındaki duygularımı yazayım dedim, ıııh mimin konusu değil... Okurken kahkaha attığım blogerları yazayım, ııhhh zaten o blogerlar  biliyor, okumaktan keyif aldığım blogerlar ee onlar da biliyor

Zaten hepsini yazsam birini unutursam üzüleceğim, ben en iyisi bir kişiyi yazayım...

Hem Sırra Kalemciğimin mimine cevap vermiş olurum,hem belki bana uğrayan biri belki de merak eder bakar, benim hissettiklerimi hisseder ne belli ...

Amacımın bahsedeceğim blogerın izleyici sayısını arttırmak olmadığını, blog hakkındaki görüşlerimi beyan ededeceğimi özellikle bildirir, bu vesile ile heyyyyooooo mimi yazdım der, okuyanlara selam ederim.

Cihan'ın Bahçesi....

İlk keşfettiğimde blogunu torununa özlemini anlatıyordu. Etkilendim, kardeşi yurtdışında olan biri olarak ,aynı hisleri taşıyarak, gerçi bir annenin özlemi ile bir ablanın özlemi aynı olmayabilir ama özlem özlemdir alla alla..

Bundan sebep blogu her okuyuşumda, o özlem duygusu canlanır içimde. 

Bir de Cihan Abla, abla diyorum öyle hissediyorum çünkü... Cihan Abla, yetenekli biri, bana göre hele çoook yetenekli. Evinde yaptığı eserlerinin fotoğraflarını koyuyor, valla içim açılıyor, özeniyorum, lan yetenek sıfır parama geçer sözüm alayım, süsleyeyim evimi diyorum, neyse ki unutup, dağınıklığım ve yeteneksizliğim içinde yaşamaya devam ediyorum.

Ben Cihan'ın Bahçesi'ni gezdiğimde, içimdeki özlem duygusu ve Cihan Abla'nın beyaz rengi fon olarak kullanıp, çiçeklerle bezemesi yaptıklarını , bu sebeple hep okuduğumda huzur buluyorum, gerçi şu an horoz resmi var :))) Civcivlerinin horoz oluşunu tatlı tatlı anlatıyor, biraz annemi hatırlatıyor bana, içinde aşırı sevgi olan insan, herşeye ama herşeye sevgiyle yaklaşan insan..

hani kadına bak horozun nesinde huzur buluyorsun diyeni fena bozarım, horoz resmini ben onu anlatırken koyacağını ne bileyim, gerçi Cihan Abla gibi horoz sevenler huzur bulabilir...

Not: Fotoğrafın, konuyla alakası yok, tarih 6 Kasım olunca; blog benim olunca, hatrılatayım istedim....