yaş 39,haftasonu...

Dün 38 yaşımın son günüydü...39'a merhaba dedim sabah..Eee bişey değişmedi ki, aynıyım :)

Alış veriş dolu bir haftasonu geçirdik. Güzel, aksiyon dolu ve tam bize yakışır şekilde arıza ve delice...

Cuma akşamı Berk'i okuldan annemler aldılar, Murat da beni işyerimden aldı. Yılbaşı ağacı almaya Kipa'ya gittik. Ağaçı almak kolay oldu. Murat kararlıydı. En fazla 150 cm. Hissetti tabi, boyumdan büyük istediğimi. Neyse, süsleri almak çok zordu. Süsleri yapan firmayı nette aradım bugün şikayet yazmak için,ortada yok böyle firma. Esefle kınıyorum; ulen kırmızı süslerin hepsine sarı yaldız,sarı ip koymuşlar. Gri sim koy, alla alla. Tabi ki, almadım. Ama uzun sürdü alış veriş. Murat da "Allahım yarattın, takip et " bakışlarıyla dahil oldu, süs seçmeme.

Bu arada oğlumuzu aradık, anneannede kalacakmış, mutluymuş, gelmeyin talimatını verdi. Arada yemek yedik, Şirinlerin dvdsi çıkmış, heyecanla aldık. Yapı olarak , tencere kapak olduğumuzdan kendimize film almak aklımıza gelmedi. Yahu oğlan anneannede, saat daha sekiz, al bi film, ya da ne alıyorsun, gir sinemaya. Yok. Oradan metroya gittik. Süslerin devamını almak için. Oradaki süslerde de ip koymamışlar. Az alabildim süsü yani... Gerçi Murat,  ağaç 150 cm Nil, abartmasan dedi durdu.

(Poz ver deyince başını yana eğiyor :) Hiç yardım etmedi süslemeye, Murat dalga geçerek, benim de fotoğrafımı çekmek istedi ağaçla,çünkü tek ben heyecanlıydım )

Geldik eve, oğlumuz aradı. Yatıyormuş. Tatlı tatlı, iyi geceler dedi, seni seviyorum dedi ikimize de. Artık telefonda konuşmak çok keyifli. Kapatınca telefonu, öksüz gibi kaldık. Hadi dedik, şirinleri izleyelim, bakalım Berk sevecek mi ? Hiç sevmedik. Çünkü Nil ve Murat olarak değil, Berk ile empati yaparak izledik. Kola içmedik, mısır yemedik. Öyle hödük gibi film izledik. Ya bi şarap içseydik bari. Yok Berk evde olmayınca, iki eski aşık bilemedik ne halt yiyelim, bir daha böyle asla denk gelmez, arada yaratmak lazım ama. Çok komik, yemeği bile yine Kipada yedik. Çabuk, çabuk. Ya çık adam gibi ye. Yok beceremedik.

Cumartesi, kavitasyona gittim, radyofrekans yaptılar, bir de azar işittim, çok ara vermişim , ben de haftaya cumartesi de olmadığımı, çok sevilen biri olduğumu falan anlattım, bir yoğunum,  bir yoğun :)  Oğlum ve faaliyetleri :)) Sonra, annemin talimatıyla çarşıya gittim. Talimatı;  al artık kendine bir pantolon dedi. Doğumgünü hediyesi olarak. Uzun zamandır ilk kez Karşıyaka çarşısına gittim. 06 pastanesi bile kapanmış, şok oldum. Kendime pantolondan önce, Berk'e parti kıyafeti almak zorundaydım. Bir buçuk saat gezdikten sonra, ilk gördüğüm ve gayet kazık olan gri kadife ceketi aldım. Çok beğendi, değdi.

Bu arada, tüm pantolonlar tayt ! Üstelik, tunik yok. Demek ki moda kıçın başın açıkta dolaşmak. Aval aval vitrine bakarken, öküzün biri bana hızlıca çarptı. Birden dengemi kaybettim, sağ elimi destek yaparak, tüm yükümü sağ tarafıma verip, yere kapaklanmamak için çaba sarfettim. O sırada belimde bir el, bana yardım ediyor. Gençten bir çocuk. Yani geçten bir adam. Kaldırdı beni, abla iyi misin diye. İlk soluk aldığım an, öndeki öküze ; adlı adınca biiiiiiiiiiiiiiiiip dedim. Kadın geri döndü, bana mı dedin dedi. Evet gel gel, göstereyim ne dediğimi dedim. Bu arada o el hala belimde. "Ablam, sakin ol. Vay ablam, karşıyakalı, ağzın da laf yapıyor  ama boşver " diyor. O öküz hade be,biiiiiip  dedi gitti. Genç adam gel su iç dedi. Titriyorum sinirimden. Ablam tamam dedim. Ulan iyi niyetli tamam da, eli hala belimde. Neyse teşekkür ettim ayrıldım. Fakat o sinirle, çarşı beni tanıdı !!!  Her mağazada diklendim, tartıştım. Tam 4 saat sürdü alış verişim. Neyse, alınacakların ve aslında alınmasa da olacakların torbalarıyla boğuşurken, Murat neredesin seni alayım, oğlan saçını kestirmeye ikna olmadı dedi. Geldi aldı beni.

O kadar yoruldum ki, hem sinir, hem manyak moda anlayışı. Ama Hilal'imin aldığı elbiseye uygun çizme ve üst aldım. Evdeyken, dur dedim Murat'a sorayım. Doğru söyler çünkü, yok olmadı ,oldu diye. Giyindim. Önce Berk gördü, yüzünde gayet beğenmiş bir ifade ile "çok güzel olmuşsun" dedi. Başladı ağlamaya, ama ne ağlamak. Ciddi ciddi, içli içli ağlıyor. Ne oldu annem, rahatsız olduysan çıkarayım diyorum. Ağlıyor. Ben de güzel olacağım dedi. Tamam dedim, gel giydireyim. Yok meğer çizmeleri kıskanmış. Oğlum bunları giyemezsin, ama sen güzel oldun, benim çizmem yok, bunlar benim. Hadi giydirdik, bin korkuyla. Tay tay yürüdük. Akşam yatarken çıkarmaya, daha güzelini sana alacağız diyerek ikna ettik. Pazar günü, Berk'e bot aldık :)

Pazar günü, doğumgünümdü. Murat haydi kahvaltıya dedi. Eee kavitasyon, ara iptal et dedi. Aradım, ama bugün doğumgünüm diyerek :) Haha zaten 61 kg olmuşum, tamam devam edeceğim de, kahve içiyorum daha ne olsun,kavi yok kahve var hayatımda :) Neyse son iki kaldı, iki bacak iki göbek :)) Bitiyor ama radyofrekans devam.

Bana süpriz yapmış kocam... Berk daha çok sevindi. Paket gelince, annemin doğumgünüm!  geldi diye sevinç çığlıkları attı.

Tüm gün yedi,hormonlu çilekleri :) Bugün senin doğumgünüm ! diyerek

Pastayı da annemlerde kestik. Berk,  eve gitmeye, vakvuyin nevresim takımı sayesinde ikna oldu. Bu arada cuma akşamı yıkadım, balkona astım. Sabah camdan görmüş, anneannesinde. Cumartesi yedi bitirdi beni, ben kılıklı aceleci ve sabırsız, kurudu mu diye ? (Ağacın altına koymaktan bu yüzden vazgeçtim, görmese, yıkayıp, ütüleyip paketleyecektim )  Çok sevdi, ya güzel olsun diye, lastikli çarşafı bile ütüledim. Ey oğlum, hep senin için... Sabah da kalkmak bilmedi, sanırım çoooook sevdi :)

Bu arada ben çamaşırları makinaya doldururken, Berk geldi bana vuruyor, bacağıma.

B: Ben yapıyorum anne ?
N: Bacağıma vuruyorsun...
B: Hayıl. çalpıyolum.
N:Yanlışlıkla mı çarpıyorsun ?
B: Offff anne, anlamıyosun, diykatli dinle.
Ben kimim? çalpıyolum sana.
N:Kimsin ?
B: şimşekim ben çalpıyorum
N: Hönk ! Ama şimşek çakar oğlum.
B: Hayıl şimşek çalpal anne.
N:Vakvuyin mi ?
B: Offff Hayıl anne , yalmul şimşeeeğiiii

Hönk !!!!!!