berk'e (2)

Oğlum ;

Bugün kuzenimin annesinin yani yengemin beyin kanaması geçirdiğini öğrendim. Duruma çok üzüldüm. Yeşim Teyzen, tek çocuk olunca hiçbir şeye yetişemiyorsun dedi. Yine içim içimi yedi.

Zaten sana bazen bakınca, ağlamak geliyor içimden. Hep dua ediyorum, sağlıkla başında olalım. Büyüdüğünü, mezuniyetini, evlendiğini hatta varsa şansımız torunumuzu görebilelim.

Ben şanslıydım;  annem, babam, kardeşim, dayım, anneannem, dedem, kuzenim, belirli bir yaştan sonra tanışabildiğim, babaannem, dedem, halalarım, kuzenlerimle büyüdüm. Bir de kan bağı olmasa da, teyzem ve kuzenlerimle...

Şimdi anneannem, dedelerim, dayım hayatta değiller. Ama ben şanslıydım, onlarla büyüdüm. Anneannemim reşat altını,rezaki üzümü ,  dedemin cani, "canim benim" derdi, dayımın ilkgözağrısı olarak büyüdüm. Büyük halamı tanıdığımda 16 yaşındaydım, eve gitmiştim, kapıyı bana o açtı, kan çeker derler ya, tanıdım, sarıldık, ağladık. İnsanın teyzesi, dayısı, amcası, halası olması başka birşey. Hele ki yengesi sevilen, sayılan biriyse tadından yenmez.

Sen babaannenin özlemle beklediği torunusun. Hepimizin değerlisisin ama, babaannen beyin kanaması geçirip, kendine geldiği o tek anda ,senin resmini görüp, net bir şekilde Berk dedi, onun için hayat demektin. Sonra da zaten bir sene hiçbirşey demedi. Ama seni her gördüğünde güldü gözleri..

Anneannenin gençlik aşısı, kahve gözlüsü,canısın, dedenin iki numaralı aslan torunu..

Babanın hayattaki tek kan bağı olan , "eşşek herifi", birtanecik oğlusun.

Evet baban, babasını ortaokuldayken kaybetmiş. Ablasını ise babasından bir sene önce kaybetmiş, keşke tanıyabilseydik halanı, o güzel kahve gözlerini halandan, kirpiklerinin güzelliğini ise, hem halandan, hem dayından almışsın. Annesini de iki sene olacak kaybettiğimiz.

Babanın bir dayısı, bir yengesi ve onların kızları,halaların ve eniştelerin var. İyi ki varlar, baba tarafından akrabaların.  Oysa ki adı teyze olan , adı dayı olan başka kişiler de var ama, bazen canlıyken de ölmüş olur bazıları.

Dayın var senin, hayranı olduğun yengen, iki de kuzenin...Uzaktalar ama aslında en yakındalar.

Hani bana birşey olsa, yengen var biliyorum.

Allah anneannene, dedene sağlıklı ömür versin. Çok korkuyorum bizden sonra yapayalnız olmandan. Anneannen babasını da kaybedince, biz olmamıza rağmen, tek başıma kaldım demişti, hiç unutmuyorum.

Affet beni Berk, kardeşin yok. Keşke babanla bir on sene önce evlenseydik. Anneciğim bizi affet, senin ihtiyaçlarını karşılamak, okul hayatında tam destek olabilmek için, kardeşin olması çok zor. Hem benim yaşım kırk sayılır, sen üç yaşındasın, aslında yaşın gereği kardeş için tam zamanı. Ama kardeşin olursa, işi bırakmak zorundayım, sana baktığı gibi bakamaz artık anneannen bebeğe. İşi bırakırsam, maddi olarak çok zorlanırız. Kardeşin olsun diye, seni bazı şeylerden mahrum bırakmam gerekir. Senin için, kardeşin olmasından vazgeçtik. İtiraf etmem gerekirse, ben de korkuyorum ikinci bir çocuktan, ama senin için, öncelikle senin için kardeşin yok.

Annemler zengin değilmiş ama bizim çocukluğumuzdaki gibi değil artık hayat şartları. Belki arkamızdan bize çok kızacaksın annem, ama yemin ederim senin için.

Dilerim sen de şanslı olursun benim gibi, analı babalı büyürsün. Umarım mesleğini eline aldığını, yuvanı kurduğunu, baba olmanın mutluluğunu yüzünde gördükten sonra gideriz.

Haa benim  mi neyimsin ? Ben bunu kelimelerle anlatamıyorum ki...