Bazı sabahlar ben işe giderken, Berk uyuyor oluyor.Şöyle bir eline dokunup çıkıyorum.Öpersem uyanır diye korkuyorum.
Bazı sabahlar ben işe giderken, Berk uyanıyor, bir neşeli hal,bir tatlılık hali ,beni öpüp,sarılıp , "güle güle annesi,gölüşülülüz" diyerek yolluyor.
Bazı sabahlar ben işe giderken, Berk uyanıyor, mızıl mızıl bir halde, "gitme annesi,ben seni istiyorum" diyor.Boğazımda bir yumru,babasını uyandırarak,Berk'i ağlar halde bırakıp çıkıyorum,bu sabah ki gibi.
Öğlene kadar sevimsiz oluyorum,değişmedi bir yıldır bu durum,acaba evde mi otursam,okula gitmeyip,biraz daha uyusa mı diye düşüncelerde oluyorum.
Sonra haftasonu geliyor,sabahın yedisinde oğlum uyanıp,"uyku bitti,kalk annesi" diyor."hadi biraz daha uyuyalım,ben seni istiyorum "diyorum aynen Berk gibi, o bana "kalk" diyor.O zaman eşşek herif diyorum.
Ama içimde kalan,keşke işe gelmek zorunda olmasaydım,keşke ilkokula başlayana dek sabahları sadece kendi isteğin ile uyansaydın keşke...Ama şartlar buna izin vermiyor.
Hadi artık öğlen olsun,akşama az kalsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder