Çocukken,ilkokulda,okul hayatımızda "şehit olmak" ne büyük,ne şerefli bir mertebeydi benim için.Vatan aşkı ile büyüdük,kayıtsız şartsız önce vatan...
Sonra büyüdük,bazı kitaplar okudum,fikirler gelişti bende,benim fikirlerim,fikirlerini,yolunu beğendiğim kişilerin fikirleri... Tercihlerim...Dayatılan değil,kendi mantığımla seçtiğim...Yine okuyarak öğrendiğim.Yaşayarak bildiğim...
Değişmedi şehitlik yine büyük ve şerefli bir mertebe.Değişen, şehitlere bakış açım; gençken duyduğumda üzülürdüm, bir asker öldü ama şehit oldu ne mutlu diye.Ölüm gibi gelmezdi...Annem ağlardı,sarsıla sarsıla...Şehit oldu,büyük mertebe ona ağlıyor derdim.
Ben Berk'i kucağıma aldığım,emzirdiğim,kokusunu duyduğum gün herşeye bakış açım değişti.Daha mı duyarlıyım,daha mı hassas bilmiyorum.Annem niye sarsıla sarsıla ağlıyor artık biliyorum...
Yine yine çok büyük mertebe,şerefli mertebe ama kaç yürek yandı bugün,kaç çocuk babasız kaldı,kaç kişi eşini kaybetti,kaç anne yanıyor yanıyor yanıyor.... 25 şehit...25 ana kuzusu...
Bir insan, 60 yaşına gelse de, anasının kuzusudur.Vermem!!!! kuzumu kimseye...
Çok üzgünüm,hem çok kızgın,hem çok öfkeli,hem çok çok...
Sağolsun,evlatlarımız sağolsun...
of nil çok üzgünüm artık gerçekten taştı... ve evet ben de kimseye vermeyeceğim! ben çocuğumu pkk ya yem olsun diye doğurmadım.
YanıtlaSilBenim şerefli bulduğum şehitlik kurtuluş savaşında kaldı Nil :( Tam da Yeliz'in dediği gibi bu sadece evlatların "yem" olarak sunulmasıdır. Bu şehitlik değil bu!!! RTE dün can çekişiyor demiş PKK için. Cevap mı bu diye düşünmeden edemiyorum. Acaba kendileri benim yüzümden ölmüş olabilir bu evlatlar diye bir sn olsun düşünüyor mu merak ediyorum. Öyle temelsiz mahalle kahvesindeki gibi bol keseden atıp tutmakla olmuyor bu işler. Çok sinirliyim ve de çok üzgün çoook...
YanıtlaSil